شاملوی خائن-بخش یکم؛
به راستی هیچ ایراندوست راستینی هرگز نمی تواند به ایران عشق بورزد اما شاملو و شاملوها را روشن اندیش (روشنفکر)، خدمتگزار به ایران و ایرانی قلمداد کند؛ چرا که نیکی و بدی هر دو در یک کانون گرد هم نمی آیند که بتوان در یک هنگام(زمان)، هم به چهره های ایرانسازی همچون دقیقی، فردوسی سترگ، پورسینا، رازی،یعقوب لیث، نادرشاه افشار، رضاه شاه بزرگ و محمدرضا شاه پهلوی، مهر ورزید و هم به دشمنان سوگند خورده یِ این آب و خاک (شاملو و شاملوپرورها).بنابراین پاترم (ملت) ایران باید یک بار برای همیشه تکلیف خود را با این چهره های ناپیمان (خائن) و رسالت ِ انیرانی (ضد ایرانی) ایشان روشن کند. شاملوی بزرگ-این غول ادبیات ِ چپگرایان ضدایرانی و ابرانسان دروغین ِ پهنه یِ شعر و هنر برای همسویی اش با مرتضی مطهری در دشمنی با ایران و ایرانی و بوسه بر ریسمان نامقدس ِ اتحاد ِ ارتجاعی سرخ و سیاه،فردوسی بزرگ را حرامزاده و رضا شاه ایرانساز را سلطانی مستبد می نامید. او در راستای تمدید خدمات متقابل خود و مرتضی مطهری به استعمار چنین می فرمود:
«من هر چه فکر می کنم به این نتیجه می رسم که اگر این روز [نوروز] به مناسبتِ فاجعه ای جشن گرفته شده است که دو هزار و پانصد سال بر خلق هایِ ایران گذشته، نه فقط مطلقا جشن گرفتن دارد، بلکه بهتر است به عنوانِ نامبارک ترین روزِ تاریخِ ایران، روزِ عزایِ ملی اعلام شود. من هر وفت به سنتِ شادی هایِ نوروزی فکر می کنم، بی درنگ برایم تداعی می شود: یک دل خوش کُنَکِ موقت، یک لحظه یِ فراغتِ دروغین؛ ملتی که قرن هاست به کارِ گِل واداشته شده. به عقیده یِ من در این آئینِ نوروزی، در این جشنی که از فرطِ زورکی بودن غم انگیز است، همان بندِ تمبان اش را سفت می کند. مجالی سنتی برایِ یک جور خوشیِ کلیشه ایِ سنتیِ قلابی».
بن مایه : دشمنی با فرهنگِ ایران، علیِ سجادی، نشریه یِ ره آورد، شماره یِ 53، بهارِ 1379، برگه یِ هشتاد
سیاووش اسپیتامن (اسپیتمانا)
پی نوشت: ننگ بر شاملو
